ஊனம்

ஊனமாக்கப் படுதலை
ஏற்றுக் கொள்கிறது மரம் .

ஊனத்தின் வலியை
விழுங்கி விட்டுப்
புதுக் கிளையும் வளர்க்கிறது .

        மரத்திற்கு உன்னை விட
        ஐந்தறிவு குறைவு-
       உறுப்பிழந்தால் புதிது வளர்.

       மரத்தை விட உனக்கு
       ஐந்தறிவு அதிகம் -
       வெட்டும் கரங்களை வெட்டு.

அமுதினி

எல்லையின்றி நீளும்
நேர்கோட்டில் தேங்கும்
ஒற்றைப் புள்ளியாய்
உறைகின்றது இக்கணம்.

பொன் துகள்களாய் உதிரும் உன்
புன்னகை,
மென்பனியாய்ப் படிந்து படரும் உன்
சுவாசம்.

ஆழ்கடலின் உள்ளிருந்து எழுகின்ற குமிழ்களாய்
முகிழ்த்து மறையும் உன் குரலின்
அதிர்வுகள்.

உறைந்திருக்கும் புல்நுனியில்
மிளிர்கின்ற பனித்துளியாய்

அசைவற்ற நதிப்பரப்பில்
ஒளிர்கின்ற சிற்றலையாய்

ஒலியற்றப் பாலைவெளியில்
ஒலிக்கின்ற ஒற்றை மணலாய்

உயிர்த்து உறங்குகிறாய்
உறைந்த இக்கணத்தில்.

வலியின் குருதி வழியும் உடல்கள்

உன் குருதி உண்டு 
தொடங்கிய வாழ்வு
நம் குருதி சொட்ட
அறுபட்டுப் போனது.

உன்னிலிருந்து
விடுபட்ட பின்பு 
உன் வலிகளின் பகிர்வும்   
நின்றே போனது.


நிறமின்றி வழிந்த
உன் விழி நீரில்
என்னுள் பாயும்
சிவப்பின் சாயல்.

முட்டி அழுது
தரையில் உகுத்த
உன் சிவப்பை நீர்க்கும்
என் நிறமில்லாக் குருதி.

என்னிலிருந்து
விடுபட்டு நின்று
உன்
வலிகளின் மூலத்தைத்
தேடுகின்றேன். 

உன்னில் கண்ட
நீர்மங்களின் சுரப்பு
வழியும் உடல்களில்
உன்னைக்
காணுகின்றேன்.

ஆணெனும் முத்திரை
அழித்து விட்டு
உன் யோனியின்
முத்திரை சுமக்கும்
என்னுடல்.

ஊனம்

ஊனப் படுதலை
ஏற்றுக் கொள்கிறது
மரம்.

ஊனத்தின் வலியை
விழுங்கி விட்டுப்  
புதுக் கிளையும்
வளர்க்கும் அது.

                               மரத்திற்கு உன்னை விட
                               ஐந்தறிவு குறைவு-
                               உறுப்பிழந்தால் புதிது வளர்.

                               உனக்கு மரத்தை விட
                               ஐந்தறிவு அதிகம்-
                               வெட்டும் கரங்களை வெட்டு.  
 

முலைகள்

பல்லாண்டுகால
அடிமைச் சிறையில் இருந்து
விடுபட்ட மகிழ்ச்சியில்
துள்ளுகின்றன
வெள்ளைச்சேலைக் கிழவியின்
முலைகள்.